در سوگ علی خان حبیب‌زاده

علی خان، زبان احساس مردم هرمزگان

علی‌خان حبیب‌زاده را صدای زحمت‌کشان هرمزگان برمی‌شمارند. او زبان احساس مردم هرمزگان است؛ از ملودیها و واژه‌های اصیل بهره می‌برد. ریتم را به خوبی می شناسد.

 
 خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه فرهنگ و هنر- علی‌خان حبیب‌زاده، 16 شهریور سال 1323 در بندرعباس به دنیا آمد و یکم اردیبهشت 91 در سوئد درگذشت. هر چند او کارگردان و بازیگران تئاتر بود اما عمده شهرتش را به خاطر خوانندگی به دست آورد. اگر شادروان ابراهیم منصفی را صدای روشن‌فکران هرمزگان می‌دانند. علی خان را صدای زحمت‌کشان هرمزگان برمی‌شمارند.
 
موسیقی او که بر گرفته از موسیقی محلی و آیینی بندرعباس است  به نوعی با تفکرات او تلفیق شده و ساختار تازه‌ای را در موسیقی محلی هرمزگان شکل داده است. کلامی فاخر دارد وتسلطش بر شاهنامه فردوسی، سعدی و دیگر آثار کلاسیک ادبیات پارسی موجب می‌شود تا ترانه‌هایش تنها به گلایه‌های عاشقانه محدود نشود و فضایی اجتماعی پیدا کند.
 
علی خان حبیب زاده، مردم‌اش را خوب درک می‌کند. از آنها می‌خواند. از هنر تائتر کمک می‌گیرد تا در نقش مردم فرو ‌رود و از زبان آنها ترانه بگوید. مضامین متنوعی درترانه‌های او دیده می‌شوند. پند و اندرز؛ گلایه از نامهربانی و نادانی و ستایش دانش و مهر و عشق به میهن از جمله آنهاست. از آثار شاخص او می‌توان به "پاینده ایران"؛ "رمضان"؛ "بندرعباس"؛ "فهمت ببر بالا" و "کتاب"  اشاره کرد.  

 

ریتم درکارهای علی خان متاثر از ریتم موسیقی اهل هوا و موسیقی اصیل بندرعباس به علاوه خلاقیت خود اوست
اصرار علی خان در استفاده از واژه‌های پارسی و نیز کلمات اصیل گویش بندرعباسی به خوبی نمایان است. به‌ندرت از کلمات عربی استفاده می‌کند و شاید علاقه او به شاهنامه فردوسی هم بر کارهای او بی تاثیر نبوده است.
 
  ریتم درکارهای علی خان متاثر از ریتم موسیقی اهل هوا و موسیقی اصیل بندرعباس به علاوه خلاقیت خود اوست . او برای هر ترانه و آهنگ،  ریتم را به شکل خاصی تنظیم می کند و شاید اوج این خلاقیت در کار رمضون (اگریم روزه) نمایان باشد؛  
ابزار او برای اجرای ریتم هم، همان سازهای اصیل و در دست فراموشی است..
 
 ملودی های او  متنوع هستند  و متناسب با ترانه ساخته شده‌اند . می گویند علی خان ملودی را با دهان می نواخته و نوازندگان از آن نت ها را می‌گرفتند . او به قدری در این کار تبحر داشته که کشش نت‌ها را هم به همان وسیله نشان می داده و تاکید می کرده که نوازنده همان چیزی را بنوازد که او می‌خواهد . ملودی‌ها هم شخصیتی ایرانی، بندرعباسی و علی خانی دارند . هنوز هم نوازندگان قدیمی این سبک نواختن را «علی خانی» می نامند .
 
 علی خان بر خلاف عقیده  بسیاری که می گویند او به خاطر شاد و تند خواندن محبوب بوده است، توانایی بالایی در بیان بسیاری از احساسات و عواطف انسانی در قالب موسیقی دارد. این توانایی وقتی خود را بیشتر نشان می دهد که او با همان ریتم‌های تند،  فضای کار را به سمت حزن ، پشیمانی ، خستگی و ... پیش می‌برد . به عنوان مثال می‌توان به قطعه «مش چنگی » اشاره کرد که هم می توان با آن رقصید و هم گریه کرد.  

سیاورشن بندرعباسی